Tomhamoen.nl

Gebeurtenissen, meningen andere schrijfsels

The Queen is dead. Long Live the Queen

Vandaag bracht men met alle eer die haar toekomt de onlangs overleden Queen Elizabeth II of England naar haar laatste rustplaats.

Hoewel je wat je achterlaat in een condoleance register misschien niet hoort te delen, wil ik dat wel. Niet dat mijn condoleances er nu zoveel toe doen, maar ik wil ze delen. Tot mijn schande blijk ik de naam met een s in plaats van een z te hebben geschreven op de website van het Engelse Koninklijk huis. In de tekst hieronder heb ik dit gecorrigeerd.

De stripdagen: Het is klaar?

Vorige week gaf ik mijn uitgebreide mening over De Stripdagen Rijswijk van dit jaar. Daarop reageerde stripmaker des vaderlands Herman Roozen dat niemand het heeft over stoppen. Ik wilde dat graag samen met nog iets als toevoeging plaatsen op dit blog. Vandaag vond ik de woorden om op te schrijven waarom De Stripdagen zouden moeten stoppen:

Stripdagen Rijswijk 2022 – mijn mening

Er is al veel over de stripdagen Rijswijk 2022 gezegd, maar ik zou mijn openbare zegje ook nog doen. En om maar de deur in te trappen (met de deur in huis vallen is wat karig): Wat een deprimerende beurs.

Voordat ik daar verder op inga: Ik hoor en zie ook dingen maar, zal proberen in mijn (ongezouten) mening niet te specifiek naar anderen te verwijzen. Al is de organisatie onontkoombaar. Maar wel in het algemeen.

10 jaar geleden hield ik als vrijwilliger op bij De Stripdagen van Het Stripschap. Ik begon met Houten, eindigde met Gorinchem. Van Houten zie ik nog lange rijen voor de ingang voor me, skydancers. We deelden programmaboekjes uit aan de lange rij en ik heb ergens nog een foto van Arco van Os die wegrent vlak nadat de deuren zijn geopend. Er valt zeker wat op te merken op hoe hij het deed, maar hij deed ook goede dingen.

Ik keek dan ook verwachtingsvol naar de entree van de hal afgelopen zaterdag, en op het eerder beschreven tafereel leek het in de verste niet. Het werd gelukkig drukker en ik heb leuk verkocht voor Stripschrift. Ook had ik fijne gesprekken. Er is gelachen, er is geleerd, maar ook gebaald.

Want ik wist al snel: Dit kan niet veel worden. Dat viel me dus na een moeizame start mee. Ineens was het namelijk 12 uur.
Maar ik wist ook al direct: In plaats van een evenementenhal had men ook een sporthal kunnen huren. Er waren immers geen podia, geen lezingen, geen vermaak, niets. Ja, 2 tentoonstellingen verborgen in een hoekje maar daarmee was het wel klaar. En ook het aantal standhouders was niet groot genoeg voor deze locatie. Die standhouders probeerde er overigens ook niet allemaal nou echt iets van te maken. De banendozen zijn inmiddels een bekend fenomeen, maar het zou sieren als een aantal standhouders er dan nog een sortering op na zouden houden. Een goede presentatie kan wonderen doen, ook voor de beurs zelf.

Dit was dus mij inziens zonde van de zaalhuur. En de 8 euro entree die bezoekers betalen idem. Hoewel die in al die jaren vrij constant is gebleven, dat moet ik de organisatie nageven. Maar 8 euro om te kunnen kopen (nouja, en de rest: tekenaars en contacten) is, zeker in deze tijd, best veel.

Ik heb inmiddels veel verklaringen voor de bezoekersaantallen gehoord en gezien. Het mooie weer, de vele evenementen in Nederland en ga zo nog door.  Het mooie weer heeft de rijen in Houten en Gorinchem in elk geval niet tegen gehouden. Weliswaar hadden we dit weekend ook extreem veel evenementen, waaronder Zandvoort, maar ik denk dat het wel naast elkaar kan.

En toch. Er is nauwelijks promotie gemaakt. Ik heb zelf lokaal wat geprobeerd (de bieb in een naburige gemeente deed daar moeilijk over..zucht, de vvv in diezelfde gemeente wilde wel wat flyers), ik zag wat op facebook de laatste week en daar bleef het bij. In de regio heb ik niets gezien. Erbuiten ook nagenoeg niets.

Ik hoorde dat dat komt door vergrijzing en dat die doelgroep beurzen wel weet te vinden. Dat zie ik ook, maar ik zie toch ook mensen van wie het haar nog jonger is. Het publiek is er dus wel. En het heeft gekund.

Ja, vroeger is niet nu gelukkig of helaas. Maar wat ik hier aantrof was een schimp van het verleden terwijl dat niet nodig was geweest. Menig handelaar/verkoper en tekenaar die ik wel in Haarlem en Kampen zag, was hier niet. Het was gewoon eigenlijk niet aantrekkelijk.

Mogelijk wachten standhouders op Breda over 1,5e maand. Andere beurzen die elkaar wat in de weg zitten is altijd al zo geweest: Teveel (grote) beurzen relatief snel na elkaar is lastig, want mensen kunnen hun geld maar één keer uitgeven. Dat is van alle tijden. Al komen daar nu wel bepaalde bij, maar dat was met de kredietcrisis ook. Al lijkt dit nog een stapje erger, maar daar durf ik geen zekerheid over te geven. 

Nu is de markt voor beurzen en strips zeker verkleind of veranderd in Nederland en België, dat is al pakweg 20 jaar aan de gang. Maar ook weer niet, want bijvoorbeeld graphic novels hebben de markt een oppepper gegeven. En hoewel de stripwinkeliers ouder lijken te worden, zijn hun klanten wisselend van leeftijd.

Het kan dus. Maar hoe kunnen De Stripdagen er bovenop komen? Daar gaan verschillende meningen en ideeen over rond. In bepaalde kan ik me vinden, in andere niet. Het idee dat werd geopperd om de agenda’s aan te passen aan de jaren waarin Haarlem plaatsvond, vind ik nog niet het slechtste.

Maar als ik de organisatie van déze beurs een advies mag geven: Kies volgend jaar voor een sporthal als je deze opzet wil of moet blijven hanteren, zelfs al is er dan geen Haarlem. Meer ruimte is er simpelweg niet nodig. het zou zelfs beter kunnen werken want intiemer en goedkoper. Er zijn er genoeg in de regio en daarbuiten, en het kan razend gezellig zijn.
Nee, ik zie de stripdagen liever niet zo. Maar als je door klein te worden weer groot kan worden, is het misschien geen slechte zet. En misschien is wat meer afstemming onderling ook geen fout idee.

Overigens pleit ik hoe dan ook voor meer afstemming onderling in de algehele cultuursector en daarbuiten. Er zijn teveel eilandjes die nergens voor nodig zijn. Dingen kunnen goed naast elkaar bestaan. Maar de wil ontbreekt te vaak. Maar dat is een ander verhaal.

Ter conclusie:
Misschien ben ik net zo’n nostalgist en zeikerd als anderen aan het worden, misschien ook niet. Maar zoals deze beurs was kan het gewoon niet langer. Daarmee krijg je zelfs de familie Gillis van Massa is Kassa nog depressief (hoewel..).

Mobiele airconditioning kopen: een gids

Na jaren rommelen met ventilators, koelzakken, gordijnen en wat al niet meer wat eigenlijk niet hielp werd het tijd om een mobiele airconditioning te kopen. Dat bleek ondanks de talloze verkooppraatjes nog niet zo makkelijk. Daarom hier een samenvatting met, hopelijk, handige tips voor iedereen die ook op jacht gaat.

Corona krabbels: verhalen in corona tijd

In corona tijd krabbel ik af en toe wat neer. Deze keer over de korte film ‘Op Gepaste Afstand’.

Op gepaste afstand is één van de twee Nederlandse films die als eerste in corona tijd zijn gemaakt. Het is een degelijke, korte film die geïnspireerd lijkt te zijn op de before trilogie van Richard Linklater. De film speelt zich echt in het nu af, met alles wat erbij hoort. Lege straten, ruzies over afstand en een lege bar. Schitterend gefilmd en geacteerd. Ik vraag me alleen af of dit soort verhalen nu al moeten worden verteld. We beleven ze immers zelf dagelijks, zij het iets minder geromantiseerd.

Interessanter lijkt het me dan ook als cultuurmakers nu iets uitbrengen wat totaal of bijna niet met corona te maken heeft. Over die ziekte kunnen ze later nog films maken.

Op Gepaste Afstand staat nu op Pathé thuis en is tijdelijk gratis te zien.

Corona Krabbels: Wilhelmina

In deze rare tijden krabbel ik ongeregeld wat neer over iets wat ermee van doen heeft. Vandaag: Wilhelmina, een vergelijking.

Theaterstoelen

Corona Krabbels (3): rood fluweel

Het is crisis. Corona crisis. Ondanks dat is er nog veel op te merken. Deze keer over het theater.

Corona Constateringen (2): K/Woningsdag

Het is crisis. Corona crisis. Een tijd waarin dingen weer bijzonder lijken. Een paar observaties. Deze keer over Koningsdag.

Corona constateringen (1) Op de fiets

Het is crisis. Corona crisis. Een tijd waarin dingen weer bijzonder lijken. Een paar observaties. Deze eerste keer over fietsen.

Ondertussen: Vlaams acteur Johny Voners overleden

Nu de kranten bol staan van het Coronanieuws-en doden in binnen-en buitenland vergeten we soms dat het leven erbuiten gewoon doorgaat. Gelukkig bieden de media ook daarin verstrooiing, maar één bericht dat zonder Corona wellicht het nieuws ook hier had gehaald is het overlijden van acteur Johny Voners aan kankerop 17 maart 2020.

Pagina 1 van 3

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén