In deze rare tijden krabbel ik ongeregeld wat neer over iets wat ermee van doen heeft. Vandaag: Wilhelmina, een vergelijking.

Het is historisch bekend dat koningin Wilhelmina na de tweede wereldoorlog ontstemd was over dat het land door ging waar het mee bezig was vóór de oorlog. Logisch, maar ik jammer. Ze hoopte op vernieuwing. Een andere Nederland. In de serie Wilhelmina (2000) met een glansrol voor Anne-Wil Blankers, schetsen ze dit verdriet treffend.

De Konining weet zich geen raad met het nieuws en roept ‘ we gaan sjoelen, ik wil sjoelen!’. Direct haalt men de sjoelbak en waar eerst kalm wordt gesjoeld, vliegen al snel de stenen over de bak. Geschoven door een steeds verdrietiger en machteloos voelende vorstin.

Als je dit doortrekt naar Corona, waarbij mensen ook hopen op een verandering, vrees ik dat er nog veel sjoelstenen zullen vliegen. De tekenen zijn er immers nu al dat er weinig zal veranderen. Gelukkig of helaas.