Het theaterseizoen is langzaam aan het beginnen en ook ik maak me klaar. Maar laat me nog één keer achteruit kijken naar al het moois dat ik vorig jaar al zag. Want wees nou eerlijk, wat is er na genieten nou fijner dan nágenieten?

In willekeurige volgorde (een deel van) de stukken die ik zag.

Race – Het Nationaal Toneel
Vlak voordat Romana de Vrede de Theo d’Or kreeg, ging ik dit stuk bekijken. Om met de prijswinnares te beginnen: Ze deed het die avond goed, maar kon de andere spelers slechts nét bijbenen. En als je bedenkt dat het niveau hoog lag is dat wel en niet een prestatie te noemen.
Over het stuk zelf: interessant. 4 acteurs  in een verhaal dat zich lijkt af te spelen  het verleden maar feitelijk nog altijd actueel is. Scherpe oneliners en muziek gemengd met ernstige gesprekken en mysterie. Gewoon goed.

Shakespeare Ingekort – Het Nationaal Toneel
3 acteurs, alle bewaarde stukken van Shakespeare, 100 minuten de tijd om ze te vertellen en veel publiciteit. Jappe Claes, die ik graag eens komisch had zien acteren, viel helaas  uit. In zijn plaats kreeg ik Maarten Wansink die de dag na zijn rol in een Groot Landelijk Familie Evenement hier ondanks zijn leeftijd nog behoorlijk energiek uit de hoek kwam. Tranen gelachen om alle drie de acteurs en hun soms onnavolgbare teksten.
Verbeterpunt voor een eventuele reprise: Schrap de publieksparticipatie. Erg leuk, maar feitelijk onnodig en louter rekkende vulling die eigenlijk afdoet aan de rest.

Moeders en Zonen – Kemna Theater
Komieken als serieus acteur weten mij altijd te boeien. Zeker als ze een ster-actrice als Anne Will Blankers tegenover zich krijgen. Ik greep mijn kans en zag het gebeuren. Hoewel Blankers en de Leeuw redelijk bij zichzelf leken te blijven, brachten ze interessant theater naar voren met een memorabele ontknoping.

 Othello – Het Nationaal Toneel
Wederom Shakespeare, ik mag zijn werk wel, deze keer serieus en in een enigszins beladen bewerking. Deze keer met op de achtergrond de rassendiscussie. Gelukkig ook goed te zien zonder daar veel van te merken. Goed gespeeld, fijn decor. Bovendien nu eens niet in de Koninklijke Schouwburg zelf maar er net achter. Hier geen placering, weinig luxe en zelfs geen portier die de zaal open doet maar iemand die op de trap tegen de voorste in de rij vraagt of hij/zij de deuren open doet. Ik houd ervan.

Medea – Toneelgroep Amsterdam
Een ‘verhaal zo oud als tijd’ gebracht op hedendaagse manier. Met witte wanden, video projectie en pure emotie. Geen ellenlang toneel, maar een compacte versie van hoe het tot een familiedrama kan komen. Fijn!

No Man’s Land – National Theatre Live
Oké, hier smokkel ik een beetje  Dit was namelijk een registratie in de bioscoop. Maar aangezien ik nog wel eens te laat ben, was het wel dé kans om Ian McKellen en Patrick Stewart op toneel te zien. Dat is overigens niet uniek: McKellen wilde zelf graag anderen de kans gunnen om, net als hij vroeger, de Grote Namen makkelijk te zien in de buurt. Zodoende toerde hij niet alleen met deze voorstelling, maar werd het ook deel van de live-registraties. En wat was dat een plezier. Niet alleen de acteurs, maar ook het tragikomische en soms absurdistische stuk van Harold Pinter wist me te boeien. Met als één van de hoogtepunten de scene waarin de acteurs elkaar proberen te overtroeven en McKellen zijn overwinning claimt met een briljante grijns.
Theater in de bioscoop is wel een aparte ervaring overigens , maar zeker niet één die ik nooit meer zal nemen.

De Hereniging van de twee Korea’s – Het Nationale Theater
Een voorstelling over liefde, een voorstelling over mensen, een voorstelling met muziek, een voorstelling met absurdisme, een voorstelling met moord, een voorstelling over ziek zijn, een voorstelling over zorgen, een revue over liefde. Misschien niet voor iedereen weggelegd, maar interessant vermaak voor de zondagmiddag.

Mooi Weer Vandaag – Humelinck Stuurman
Last but not least Bram van der Vlugt. Hoewel hij me in deze voorstelling niet helemaal wist te overtuigen, blijft het een genot naar zijn persoonlijkheid te kijken. En laat ik ook de andere acteurs niet vergeten waarbij vooral Bart Klever het uitstekend deed. Niet extreem bijzonder, maar toch zeker genietbaar.

Al met al was het een fijn theaterseizoen. Ik ben benieuwd wat me binnenkort te wachten staat.